Rahat mı batıyor ne?

Neden hep daha fazlasını istiyoruz ki? Neden hep her şey kafamda kurduklarıma göre gitmek zorundaymış gibi davranıyorum? Böyle olmadığında da hayalkırıklığına uğrayıp hemen kendimi bırakıveriyorum? Kendime mutsuzluk çıkarmayı bu kadar mı çok seviyorum, nedir, anlamadım...

Bazen gerçekten düşünüyorum, oturup kendimi mutsuz etmeyi seviyor muyum diye. Bir şeyi sorun olarak görmeyip, rahat şekilde davranmak aslında mümkünken ben neden sorun gibi görüp, takıntı yapıp, kendimi üzmeyi tercih ediyorum ki? Şımarıklığımdan mı? Kendime olan güvensizliğimden mi? Korkaklığımdan mı?

Sanırım hepsi birden...