Pes etmek?

İnsan nasıl aynı anda bu kadar çok şey düşünüp, bu kadar çok şey hissedebilir ki? Kaldıramıyorum.

Huzur istiyorum. Çabalamak, bir şeyler yapmak istemiyorum. Bir şeyler yapmak zorunda kalmak da istemiyorum. Her şey akıp gitsin...

Elde tutulan çok ağır bir şeyi düşürmeme isteği ile, bırakıp gitmesine izin vermek arasındaki ikilemi yaşıyorum. "Düşürmemeliyim" diye tekrarlıyorum kendi kendime yüzlerce defa, ama bıraktığım zaman hissedeceğim o tatlı rahatlamayı düşünmekten de kendimi alamıyorum.

Neden ben düşünüyorum ki? Ne olacaksa ben bir şey yapmadan olsun, nasıl olsa yaptıklarım işe yaramıyor. Ne yapsam boşa. Değersiz hissetmek de böyle bir şey işte.

Benden pes.