Çok sık hissettiğim bir şey değil bu. Fiziksel olarak yanımda kimse olmasa da sevdiklerimin en fazla bir telefon ya da bir msn penceresi kadar uzakta olduğunu hissederim genelde.
Ama günlerdir böyle değil bu. Herşeyin benim dışımda geliştiğini, olayların akışına bir türlü kapılamadığımı hissediyorum. Dışarda duruyorum sadece. Ulaşmaya çalışıp ulaşamıyorum. Duvarlar üzerime geliyor. Ağlarken bile buna ağlıyorum sonunda.
Tek başımayım.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
http://monthius.blogspot.com/2008/05/not-alone-not-anymore.html
Oku feyz al...
Ne zaman aradın, mesaj attın da yalnız bıraktık, hayırsız... <_<
Şey ayrı yazılır lann! Aklıma bir fıkra geldi. Tamam fıkra olmasa da komik olabilir. Efenim diyalog şöyle:
Sezar: Makas sende mi Brütüs?
Brutus: "De" ayrı yazılır laaaan!
*Brutus, Sezarı bıçaklar*
Post a Comment